Στην Καλύβα "Αγίας Τριάς" στην σκήτη της Αγίαννας, ασκητικά ζούσανε 5 αδέρφια κατα σάρκα, οι οποίοι γίνανε Μοναχοί και πήρανε τα ονόματα: Αθανάσιος, Γρηγόριος, Αρτέμιος, Φιλάρετος και Μακάριος.
Στην αρχή ζούσανε ομόφωνα με ειρήνη και αγάπη, υπακοή και σεβασμό προς το σχήμα και την Καλογερική, σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Μοναχισμού.
Με την πάροδο του χρόνου όμως, ξεθύμανε εκείνη η πρώτη ευλάβεια και λίγο το αδερφικό θάρρος, λίγο το θέλημα που με τέχνη και πολλή μαστοριά βάνει ο Διάβολος, άρχισαν να κάνει ο καθένας ότι ήθελε, χωρίς να ρωτάει τον άλλο.
Έτσι μπήκε αναμεσά τους, χωρίς να το κατάλαβουν, η ψύχρα, ακολούθησε γκρίνια και φιλονικείες, οι οποίες καταλήγανε σε σοβαρά επεισόδια, μαλώματα, φωνές, χειροδικίες και έντονα κτυπήματα τόσο, που ο ένας έσπαγε το κεφάλι, το χέρι, το πόδι ή ότι άλλο μπορούσε του άλλου αδερφού, ώσπου να τον υποτάξει στη δική του θέλησι. Δε σεβόταν ο μικρός το μεγάλο, ούτε ο μεγάλος υπολόγιζε το μικρό αδερφό.
Οι καυγάδες και τα άσχημα επεισόδια συνεχίζονταν σχεδόν κάθε μέρα, ήταν σπάνιο πράγμα να πέρναγε μέρα και να μην ακούνε, οι γειτονικοί ασκητές, τους αδερφούς αυτούς να καυγαδίζουν και να κτυπιώνται. Όποιος από τους γείτονες ή τους άλλους Πατέρες τολμούσε να επέμβει για να τους χωρίσει ή να μεσολαβήσει να ειρηνεύσουν και να μη μαλώνουν, έφευγε ξυλοδαρμένος κι έτσι κανείς δε μπορούσε να βοηθήσει τα αδέρφια αυτά.
Πέρασαν 40 χρόνια μαρτυρικής ζωής, που τα 5 αυτά αδέρφια καθημερινά μάλωναν. Οι Πατέρες της Σκήτης είχαν συνηθίσει στις καθημερινές αυτές φωνές και λέγανε: "Οι ταραχοποιοί αδερφοί πάλι μαλώνουν και σκοτώνονται".
Μετά από το χρονικό αυτό διάστημα των 40 χρόνων, πέρασε μια μέρα, πέρασε δεύτερη και τρίτη μέρα και από τα αδέρφια αυτά δεν ακούστηκαν οι συνηθισμένες φωνές τους, αλλά στην Καλύβα τους επικρατούσε άκρα σιγή.
Στους Πατέρες φάνηκε περίεργο που δεν άκουγαν να μαλώνουν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να πάει για να ιδεί τι συμβαίνει.
Την τρίτη προς τέταρτη ημέρα, στον ύπνο του Δικαίου της Σκήτης παρουσιάζεται η Αγία Άννα και του είπε: "Πηγαίνετε με τους Πατέρες να θάψετε, με δόξες και τιμές, τους 5 Μάρτυρες του Χριστού, τα 5 αδέρφια, που για την αγάπη του Κυρίου γίνανε Καλόγεροι και από φθόνο του Διαβόλου μαλώνανε χωρίς αιτία και παρά τη θελησί τους, το βράδυ όμως κάθε ημέρα μετά το Απόδειπνο, συγχωρούσε από την καρδιά του ο ένας τον άλλον και δε βάστηξε η κακία μέσα τους ούτε μια ολόκληρη ημέρα, διότι εφάρμοζαν με ακρίβεια το ρητό που λέγει: " Μη επιδυέτω ο ήλιος επί τω παροργισμώ υμών, οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε" (Εφεσ. Δ΄24)
Ο Δίκαιος - πρόεδρος της Σκήτης - άμα άκουσε αυτά από την Αγια Άννα, αμέσως κάλεσε τους Πατέρες σε γεροντική Σύναξη και πήγαν όλοι στην Καλύβα, που ζούσαν τα 5 αδέρφια, βρήκαν την πόρτα ανοιχτή, μπήκαν μέσα και βρήκαν σε στάσι που βάνουμε μετάνοια μετά το Απόδειπνο μέσα στην εκκλησία και τους 5 πεθαμένους να εκπέμπουν άρρητη ευωδία και επληρώθη σ'αυτούς το ρητό της Αγίας Γραφής που λέγει: "Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Έν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε.... και όπου ευρώ σε εκεί και κρίνω σε" (Ματθ. Ζ΄ Ι,2)
Τότε όλοι οι Πατέρες, αφού πήραν ένα μάθημα ανεξικακίας από τους Μοναχούς αυτούς, με τιμές και θυμιάματα συνώδευσαν τους Μάρτυρες του Χριστού και κήδευσαν τα σωματά τους στο Κοινό Κοιμητίρι με τους άλλους Πατέρες και δόξασαν το Θεό, που με κάθε τρόπο οικονομεί τη σωτηρία των ανθρώπων.
