Πως έμοιαζε άραγε ο Χριστός μας;

Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
και το απολυτρωτικό Του έργο

Εις την βιβλιοθήκην Τζεζαρίνη της Ρώμης φυλάσσεται η κατωτέρω επιστολήν πρό Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριον, σταλείσασα υπό Πουβλίου Λεντούλου, Κυβερνήτου της Ιουδαίας πρό του Ποντίου Πιλάτου.

«Ήκουσα, ω Καίσαρ, ότι επιθημείς να μάθεις ότι σοι γράφω νυν περί ανθρώπου τινός λίαν ενάρετου καλουμένου Ιησού Χριστού, όν ο λαός θεωρεί Προφήτην, και οι μαθηταί αυτού Θεόν, λέγοντες ότι είναι υιός του Θεού, πλάστου των ουρανών και της γης και παντός ότι εν αυτή ευρίσκεται.
Καί υπάρχει τη αληθεία, ω Καίσαρ.
Ακούονται καθ' ημέραν θαυμάσια πράγματα περί του Χριστού αυτού.
Ανεγείρε νεκρούς και ιατρεύει ασθενείς δια μιας μόνης λέξεως.
Είναι ανήρ μετρίου αναστήματος, καλός την όψιν, και μεγαλοπρέπεια περιβεβλημένος, ιδίως κατά τό πρόσωπον, ώστε όσοι τον ατενίζουν αναγκάζονται να τον αγαπούν και να τον φοβούνται.
Έχει την κόμην χρώματος καρύου ωρίμου, εξεκνουμένην μέχρι των ώτων του εκείθεν δε μέχρι των ωμοπλατών Του, καταντά γαιόχρους αλλά μάλλον στιλπνή, διχάζεται κατά το σύστημα των Ναζαρηνών.
Το μέτωπόν Του είναι λείον και γαλήνιον.

Το πρόσωπόν Του είναι πυκνόν και του αυτού χρώματος της κόμης, δεν είναι δε μακρόν, αλλά διχάζεται εις τό μέσον.
Το βλέμμα Του είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δε δύναμην ακτίνος ηλιακής.
Ουδείς δύναται να τον παρατηρήσει ατενώς.
Όταν επιτιμά φοβίζει. Όταν δε πράττει τούτον κλαίει.
Είναι αξιαγάπητος και χαρίεις.
Μετά σοβαρότητος λέγουσιν ότι ουδέποτε ώφθη γελών αλλά πλειστάκις κλαίων.
Έχει ωραίας χείρας και τούς βραχίονας. Εν τη συνομιλία ευαρεστεί πάντας. Δυσκόλως όμως φαίνεται.
Όταν δε φανή που, είναι μετριόφρων και έχει τό ωραιότερον παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος ως η μητέρα Του, ήτις εστίν η ωραιότερα γυνή ήτις ποτέ εθεάθη εις τά μέρη ταύτα.

Εάν όμως η σή μεγαλειότης, ω Καίσαρ, ποθή να ιδή αυτόν, ως μοί έγραφες άλλοτε επληροφόρησαν με διότι θα σοί τον στείλω πάραυτα. Πάντως εν Ιερουσαλήμ θαυμάζουσι την σοφίαν του καίτοι ουδέποτε εσπούδασε τι και όμως είναι κάτοχος πάσης επιστήμης.
Περιπατεί ανυπόδητος και ασκεπής την κεφαλήν.
Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσι. Αλλ' ότε ευρίσκονται πρό αυτού τρέμουσι και θαυμάζουσι αυτόν.
Λέγουσιν ότι ουδέποτε άνθρωπος ως αυτός ανεφάνη εις τα μέρη αυτά.
Τη αληθεία, ως μοί λεγωσιν οι Εβραίοι, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία, ως η δική του. Ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί όμοιαι των ιδικών Του.

Πολλοί δε των Ιουδαίων θεωρούσιν αυτόν Θεόν. Άλλοι πάλιν μοί λέγουσιν ότι είναι εχθρός της σης μεγαλειότητος , ω Καίσαρ.
Πολλαχώς με παρενοχλούν οι μοχθηροί αυτοί άνθρωποι.
Λέγεται ότι αυτός ουδέποτε εδυσηρέστησε τινά, αλλά ότι μάλλον εποίησε τό αγαθόν. Όλοι όσοι εγνώρισαν αυτόν λέγουσιν ότι ευηρεστήθησαν παρ αυτού.
Όμως εις την σήν μεγαλειότητα, ω Καίσαρ, εις την πρός σε υπακοήν, είμαι πρόθυμος ότι διατάξεις θέλει εκτελεσθή.


Εν Ιερουσαλήμ Ινδικτιώνος 7. Σελήνη 11

Της σης μεγαλειότητος πιστότατος και ευπειθέστατος

ΠΟΥΒΛΙΟΣ ΛΕΝΤΟΥΛΟΣ



ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ- ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ

Επιστολή του ΠΟΥΒΛΙΟΥ ΛΕΝΤΟΥΛΟΥ, κυβερνήτη της Ιουδαίας πριν απ’ τον Πιλάτο, η οποία (επιστολή) απευθύνεται στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο, μεταφρασμένη απ’ το λατινικό πρωτότυπο που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη των κ.κ.Cesarini στη Ρώμη.

 

Άκουσα, Καίσαρα, ότι επιθυμείς να μάθεις ό,τι σου γράφω τώρα σχετικά με κάποιον άνθρωπο πολύ ενάρετο που ονομάζεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ,
τον οποίο ο λαός θεωρεί Προφήτη και οι μαθητές του Θεό, λέγοντας ότι είναι Υιός Θεού, του Πλάστη των ουρανών και της γης και όλων όσων βρίσκονται και υπάρχουν πάνω σ’ αυτή. Πράγματι, Καίσαρα, καθημερινά ακούγονται θαυμάσια πράγματα σχετικά με Αυτόν τον Χριστό. Ανασταίνει νεκρούς και γιατρεύει ασθενείς με μία μόνο λέξη.


Είναι άντρας μεσαίου αναστήματος, με ωραίο πρόσωπο και γεμάτος μεγαλοπρέπεια, κυρίως στο πρόσωπο, ώστε όσοι Τον κοιτάζουν αναγκάζονται να Τον αγαπούν και να Τον φοβούνται. Έχει τα μαλλιά στο χρώμα του ώριμου καρυδιού μέχρι τα αυτιά Του, και από ’κεί μέχρι τους ώμους Του καταλήγουν να είναι κοκκινωπά αλλά πολύ στιλπνά (γυαλιστερά) και χωρίζονται στη μέση από πάνω σύμφωνα με το σύστημα των Ναζαρινών. Το μέτωπό Του είναι λείο και γαλήνιο, το πρόσωπό Του χωρίς ρυτίδα ή κηλίδα (σημάδι), η μύτη και τα χείλη Του είναι κανονικότατα Τα γένια Του είναι πυκνά και με το ίδιο χρώμα όπως τα μαλλιά Του ενώ δεν είναι μακριά (τα γένια) και χωρίζονται στη μέση. Το βλέμμα Του είναι σοβαρό και εμπνέει φόβο ενώ εκπέμπει δύναμη ηλιακής ακτίνας. Κανείς δεν μπορεί να Τον παρατηρήσει στα μάτια.

Όταν επιτιμά (κάνει παρατήρηση), φοβίζει και όταν το κάνει αυτό, δακρύζει. Είναι αξιαγάπητος και χαριτωμένος με σοβαρότητα. Λένε ότι ποτέ κανείς δεν Τον είδε να γελάει, όμως πολλές φορές Τον είδαν να δακρύζει. Έχει καλοφτιαγμένα τα χέρια και τους βραχίονες. Έχει ευχάριστη συνομιλία προς όλους. Δύσκολα όμως παρουσιάζεται και όταν εμφανιστεί κάπου, είναι μετριόφρων και έχει το ωραιότερο παράστημα του κόσμου. Είναι ωραίος σαν τη Μητέρα Του, η οποία είναι η ωραιότερη γυναίκα που φάνηκε ποτέ στα μέρη αυτά.

Εάν όμως η Μεγαλειότητά σου, Καίσαρα, επιθυμεί να Τον δει, όπως μου έγραφες άλλοτε, πληροφόρησέ με και θα σου Τον στείλω αμέσως. Όλοι στην Ιερουσαλήμ θαυμάζουν τη σοφία Του, αν και ποτέ δεν σπούδασε τίποτα, και όμως κατέχει όλες τις επιστήμες. Περπατάει ξυπόλητος και με το κεφάλι ξεσκέπαστο. Πολλοί γελάνε όταν Τον βλέπουν, αλλά όταν βρίσκονται μπροστά Του τρέμουν και Τον θαυμάζουν. Λένε ότι τέτοιος άνθρωπος σαν Αυτόν δεν εμφανίστηκε ποτέ σ΄ αυτά τα μέρη. Πράγματι, όπως μου λένε οι Εβραίοι, ουδέποτε δόθηκαν συμβουλές, ουδέποτε κηρύχθηκε διδασκαλία σαν τη δική Του ενώ πολλοί από τους Ιουδαίους Τον θεωρούν Θεό. Άλλοι πάλι μου λένε ότι είναι εχθρός της Μεγαλειότητας σου, Καίσαρα. Πολλές φορές με παρενοχλούν οι μοχθηροί αυτοί Εβραίοι. Λέγεται ότι Αυτός ουδέποτε δυσαρέστησε κανένα αλλά ότι πολύ περισσότερο έκανε το καλό. Όλοι όσοι Τον γνώρισαν λένε ότι ευεργετηθήκανε απ΄ Αυτόν. Όμως είμαι πρόθυμος να υπακούσω την Μεγαλειότητά σου, Καίσαρα. Ό,τι διατάξεις θα γίνει.

Ιερουσαλήμ, Ινδικτιώνος 7, Σελήνη 11.

Πιστός και ευπειθέστατος στην Μεγαλειότητά σου,

ΠΟΥΒΛΙΟΣ ΛΕΝΤΟΥΛΟΣ

Κυβερνήτης της Ιουδαίας.

(Η παρούσα επιστολή δημοσιεύθηκε στην Εφημερ.

« Αρμονία» που εκδιδόταν στην Σμύρνη, το έτος Ζ΄, αριθμός 1586, στις 30 Σεπτεμβρίου 1887, ημέρα Τετάρτη.

Η επιστολή αυτή είναι απόσπασμα από την «Ακριβή Ιστορία σχετικά με τα όσα γίνανε κατά την σταύρωση και ανάσταση του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού» η οποία συγγράφηκε πρώτα από κάποιον Ιουδαίο με το όνομα ΑΙΝΕΑΣ, και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα Λατινικά από τον τοπάρχη Νικόδημο από τη Ρώμη.

 Μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Αβέρκιο, αγιορείτη μοναχό και σώζεται σε κάποιο χειρόγραφο στο Άγιο Όρος. Επανεκδόθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Κωνσταντίνο Αλεξανδρόπουλο, το έτος 1981, απ’ το τυπογραφείο ΚΟΡΑΗΣ στην Καλαμάτα.)