«Το πικρόν ύδωρ τω λαώ, εις γλυκύτητα μεταποιείται, τη του κυρίου παρουσία»
Ο Λόγος του Θεού είναι λόγος γλυκύτατος και είναι δική μας, ανθρώπινη ευθύνη, η οποία προς το χειρότερο διαφοροποίηση κακοποίησή του.
Ο Λόγος του Θεού δεν είναι αυστηρός και δεν είναι επιεικής, δεν είναι απειλητικός, ούτε αυταρχικός, δεν είναι τρομοκρατικός και δεν είναι τιμωρητικός.
Είναι λόγος γλυκύτατος, ευχάριστος και ευχαριστιακός σε κάθε περίσταση.
Στη χαρά και τη λύπη, στην ειρήνη και τον πόλεμο, στις επιτυχίες και τις αστοχίες της ζωής και της κοινωνίας.
Γλυκύτατος ο λόγος του Θεού και ως λειτουργικό, ευαγγελικό κήρυγμα.
Δεν του ταιριάζει να έχει χαρακτήρα αυστηρά, απειλητικό, τιμωρητικό, αυταρχικό και τρομοκρατικό.
Ο Θεός και μόνο γι’ αυτό που είναι, «ο Θεός αγάπη εστί», δεν έχει καμία δυνατότητα και δεν αφήνει κανένα περιθώριο, να εκφραστεί διαφορετικά.
Είναι μονόδρομος για το Θεό να εκφράζεται λόγος του μόνον ως αγάπη, που σημαίνει ότι ο ίδιος ο λόγος είναι όλος, λόγος αγάπης.
Λόγος του πατέρα στο παιδί, λόγω στοργής, ενδιαφέροντος και έγνοιας.
Πέρα απ’ αυτά όμως, είναι προφανές ότι η γλυκύτητα του Λόγου του Θεού ανατροφοδοτείται από την ακατάπαυστη έγνοια που έχει ο ίδιος ο Θεός για τον άνθρωπο και τον κόσμο, την αγάπη του Θεού, που υπερβαίνει όλα τα όρια αγαπητικής έκφρασης και φτάνει ως την αγάπη των εχθρών και την ίδια την εθελούσια θυσία υπέρ αυτών.
«Αγαπάτε τους εχθρούς ημών»
«Καλώς ποιείται τοις μίσουσιν ημάς».
Το άρτισμα του Λόγου του Θεού είναι η γλυκύτητά του και η άμεση αποδοχή του απ’ όλους που ζουν την πίκρα της καθημερινότητας, την οποία συντηρούν και αναπαράγουν τα ατυχήματα και τα ναρκωτικά, οι ανιάτες ασθένειες, η έλλειψη εργασιακής σταδιοδρομίας και η ανεργία, το απρόοπτο χάσιμο της εργασίας και της περιουσίας καθώς και οι οικογενειακές εντάσεις και ρίξεις μαζί με την κοινωνική αναλγησία και αδιαφορία.
Ο γλυκύτατος Λόγος του Θεού έρχεται κατ’ εξοχήν να γλυκάνει την πίκρα της υπαρκτής απαισιοδοξίας και απελπισίας, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που πλήττουν κυρίως τους νέους ανθρώπους και πρόκειται για καταστάσεις ψυχοφθόρες και θανατοκεντρικές.
Τέλος ο Λόγος του Θεού με όλη τη γλυκύτητά του απευθύνεται «επί πάσαν πόλιν και χώραν» σε όλους τους ανθρώπους, έστω κι αν ζουν μέσα σε διαχωριστικές γραμμές, θρησκευτικού ή πολιτικού ή κοινωνικού χαρακτήρα.
«Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε των χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα»
Η διαθήκη εξάλλου με την οποία μεταβιβάζεται, με γλυκύτητα και αγάπη ο Λόγος του Θεού, ανοίγει και κλείνει με την ισχυρή προτροπή του Χριστού στους μαθητές του, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» και «κηρύξατε το Ευαγγέλιο πάση τη κτίση».
Είναι οικουμενικός και παγκόσμιος πανανθρώπινος και καθολικός ο γλυκύτατος Λόγος του Θεού.
Καμία εσωστρέφεια και καμία επιφύλαξη και μακριά από τη μιζέρια των προσωπικών τάχα απόψεων και εκτιμήσεων.
«Ουχ ως εγώ θέλω, αλλά ως Συ πάτερ»
Ότι θέλει ο θεός και το Θεό δεν του φτάνει μόνον η Ιουδαία (μέσα κι έξω ο Ναός), διατρέχει και τη Σαμαριά και οι αλλοεθνείς βρίσκονται μέσα στην έγνοια του.
Δε δικαιούμαστε να ξεχνούμε τα Χαναναία, το καλό Σαμαρείτη, την Πόρνη, το ληστή καθώς και όλους εκείνους που κακοποιούν το Λόγο του Θεού.
Να θυμούμαστε τη θεϊκή απάντηση: «Ουκ οίδασι τι ποιούσιν».
Καμία προκατάληψη, κανένας σωβινισμός, κανένας εθνικισμός δεν ταιριάζει στο γλυκύτατο Λόγο του Θεού.
Η ορθοδοξία, που κατεξοχήν συνεχίζει την αποστολική παράδοση της αγίας μας Εκκλησίας, έχει οικουμενικό, πανανθρώπινο και παγκόσμιο χαρακτήρα.
Δε δικαιούμαστε να πικραίνουμε το Λόγο του Θεού.
Δε μπορούμε να αποδίδουμε στο Θεό ιδιότητες που δεν έχει.
Είναι σε βάρος μας να παραποιούμε το Λόγο του Θεού, που είναι πάντοτε γλυκύτατος Λόγος Πνοής και Ζωής.
Είναι παραφροσύνη να πικραίνουμε το Θεό, που είναι εκείνος, ο μόνος που γλυκαίνει την πίκρα μας κι ομορφαίνει τη ζωή μας.
«Η γλυκύ μου εάρ, γλυκύτατόν μου τέκνον» και «τω φωτί της θεογνωσίας καταγαζώμεθα».
Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
Ο Λόγος του Θεού είναι λόγος γλυκύτατος και είναι δική μας, ανθρώπινη ευθύνη, η οποία προς το χειρότερο διαφοροποίηση κακοποίησή του.
Ο Λόγος του Θεού δεν είναι αυστηρός και δεν είναι επιεικής, δεν είναι απειλητικός, ούτε αυταρχικός, δεν είναι τρομοκρατικός και δεν είναι τιμωρητικός.Είναι λόγος γλυκύτατος, ευχάριστος και ευχαριστιακός σε κάθε περίσταση.
Στη χαρά και τη λύπη, στην ειρήνη και τον πόλεμο, στις επιτυχίες και τις αστοχίες της ζωής και της κοινωνίας.
Γλυκύτατος ο λόγος του Θεού και ως λειτουργικό, ευαγγελικό κήρυγμα.
Δεν του ταιριάζει να έχει χαρακτήρα αυστηρά, απειλητικό, τιμωρητικό, αυταρχικό και τρομοκρατικό.
Ο Θεός και μόνο γι’ αυτό που είναι, «ο Θεός αγάπη εστί», δεν έχει καμία δυνατότητα και δεν αφήνει κανένα περιθώριο, να εκφραστεί διαφορετικά.
Είναι μονόδρομος για το Θεό να εκφράζεται λόγος του μόνον ως αγάπη, που σημαίνει ότι ο ίδιος ο λόγος είναι όλος, λόγος αγάπης.
Λόγος του πατέρα στο παιδί, λόγω στοργής, ενδιαφέροντος και έγνοιας.
Πέρα απ’ αυτά όμως, είναι προφανές ότι η γλυκύτητα του Λόγου του Θεού ανατροφοδοτείται από την ακατάπαυστη έγνοια που έχει ο ίδιος ο Θεός για τον άνθρωπο και τον κόσμο, την αγάπη του Θεού, που υπερβαίνει όλα τα όρια αγαπητικής έκφρασης και φτάνει ως την αγάπη των εχθρών και την ίδια την εθελούσια θυσία υπέρ αυτών.
«Αγαπάτε τους εχθρούς ημών»
«Καλώς ποιείται τοις μίσουσιν ημάς».
Το άρτισμα του Λόγου του Θεού είναι η γλυκύτητά του και η άμεση αποδοχή του απ’ όλους που ζουν την πίκρα της καθημερινότητας, την οποία συντηρούν και αναπαράγουν τα ατυχήματα και τα ναρκωτικά, οι ανιάτες ασθένειες, η έλλειψη εργασιακής σταδιοδρομίας και η ανεργία, το απρόοπτο χάσιμο της εργασίας και της περιουσίας καθώς και οι οικογενειακές εντάσεις και ρίξεις μαζί με την κοινωνική αναλγησία και αδιαφορία.
Ο γλυκύτατος Λόγος του Θεού έρχεται κατ’ εξοχήν να γλυκάνει την πίκρα της υπαρκτής απαισιοδοξίας και απελπισίας, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που πλήττουν κυρίως τους νέους ανθρώπους και πρόκειται για καταστάσεις ψυχοφθόρες και θανατοκεντρικές.
Τέλος ο Λόγος του Θεού με όλη τη γλυκύτητά του απευθύνεται «επί πάσαν πόλιν και χώραν» σε όλους τους ανθρώπους, έστω κι αν ζουν μέσα σε διαχωριστικές γραμμές, θρησκευτικού ή πολιτικού ή κοινωνικού χαρακτήρα.
«Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε των χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα»
Η διαθήκη εξάλλου με την οποία μεταβιβάζεται, με γλυκύτητα και αγάπη ο Λόγος του Θεού, ανοίγει και κλείνει με την ισχυρή προτροπή του Χριστού στους μαθητές του, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» και «κηρύξατε το Ευαγγέλιο πάση τη κτίση».
Είναι οικουμενικός και παγκόσμιος πανανθρώπινος και καθολικός ο γλυκύτατος Λόγος του Θεού.
Καμία εσωστρέφεια και καμία επιφύλαξη και μακριά από τη μιζέρια των προσωπικών τάχα απόψεων και εκτιμήσεων.
«Ουχ ως εγώ θέλω, αλλά ως Συ πάτερ»
Ότι θέλει ο θεός και το Θεό δεν του φτάνει μόνον η Ιουδαία (μέσα κι έξω ο Ναός), διατρέχει και τη Σαμαριά και οι αλλοεθνείς βρίσκονται μέσα στην έγνοια του.
Δε δικαιούμαστε να ξεχνούμε τα Χαναναία, το καλό Σαμαρείτη, την Πόρνη, το ληστή καθώς και όλους εκείνους που κακοποιούν το Λόγο του Θεού.
Να θυμούμαστε τη θεϊκή απάντηση: «Ουκ οίδασι τι ποιούσιν».
Καμία προκατάληψη, κανένας σωβινισμός, κανένας εθνικισμός δεν ταιριάζει στο γλυκύτατο Λόγο του Θεού.
Η ορθοδοξία, που κατεξοχήν συνεχίζει την αποστολική παράδοση της αγίας μας Εκκλησίας, έχει οικουμενικό, πανανθρώπινο και παγκόσμιο χαρακτήρα.
Δε δικαιούμαστε να πικραίνουμε το Λόγο του Θεού.
Δε μπορούμε να αποδίδουμε στο Θεό ιδιότητες που δεν έχει.
Είναι σε βάρος μας να παραποιούμε το Λόγο του Θεού, που είναι πάντοτε γλυκύτατος Λόγος Πνοής και Ζωής.
Είναι παραφροσύνη να πικραίνουμε το Θεό, που είναι εκείνος, ο μόνος που γλυκαίνει την πίκρα μας κι ομορφαίνει τη ζωή μας.
«Η γλυκύ μου εάρ, γλυκύτατόν μου τέκνον» και «τω φωτί της θεογνωσίας καταγαζώμεθα».
Του π. Στυλ. Θεοδωρογλάκη
