Ο ηγούμενος τον έβαλε στο διακόνημα να μεταφέρει από το βουνό, με τα μουλάρια, ξύλα, δηλαδή τον έκαμε "Βουρδουνάρη". Λόγω της υπηρεσίας του δε αυτής, έμενε έξω της Μονής στο σταύλο.
Οι Μοναχοί από το Μοναστήρι μέσα, βλέπανε να βγαίνει κάθε νύχτα από του Βουρδουναριό - το σταύλο - πύρινη φλόγα που έφτανε στον ουρανό. Τούτο γινόταν πολύν καιρό, τότε οι πατέρες που βλέπαν αυτό το υπερφυσικό φαινόμενο, το ανέφεραν στον ηγούμενο της Μονής. Εκείνος με προσευχή παρακαλούσε το Θεό να του αποκαλύψει τι σημαίνει αυτό. Ο Θεός απεκάλυψε στον ηγούμενο, ότι "αυτός που έχετε τοποθετήσει στο Βουρδουναριό να κουβαλάει ξύλα από το δάσος, είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Νήφων, που ήταν πριν αδερφός της Μονής σας."
Ο ηγούμενος, τη νύχτα που του αποκάλυψε ο Θεός το εκπληκτικό αυτό θαύμα, πήρε τους ιερείς και Διακόνους φορεμένους τα ιερά άμφια και τους αδερφούς της Μονής με λαμπάδες και θυμιάματα και πήγαν όλοι στο Βουρδουναριό. Εκεί βρήκαν στο σταύλο τον Πατριάρχη να έχει υψωμένα τα χέρια και να προσεύχεται στο Θεό. Από τα χέρια του βγαίναν φλόγες, που σαν λαμπάδες φτάνανε μέχρι τον ουρανό.
Ο ηγούμενος μ'όλο το ιερατείο έπεσαν γονατιστοί και είπαν στον άγιο Νήφωνα: "Φτάνει Πατριάρχη μου η ταπείνωση, έλα στο μοναστήρι σου και πάρε την ποιμαντική ράβδο που σου ανήκει για να μας ποιμάνεις και οδηγήσεις όλους ημάς εις νομάς πνευματικών χαρισμάτων."
Η Μονή μέχρι σήμερα έχει σαν θεία δώρα, τα αγιασμένα Λείψανα του θεοφόρου τούτου πατρός Νήφωνος που εκπέμπουν θείο άρωμα και ουράνια ευωδία.