Μεταξύ των μαθητών του, σαν αστέρι πρώτου μεγέθους έλαμψε ο απλός και αγαθός Μάρκος, ο οποίος στην τοποθεσία αυτή αξιώθηκε να ιδεί θαυμάσιο και υπερφυσικό όραμα: Στο ψηλότερο και πιο θεαματικό, μέρος της «Βίγλας» είδε σε ζωντανή εικόνα το τελευταίο μεγαλυνάριο, που ψάλλομε στο τέλος του μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα της Παναγίας που λέγει:
«Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις,
Ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως,
ακατανοήτον θαύμα, πώς γαλουχείς τον Δεσπότη;»
Δηλαδή είδε ένα χρυσόπλοκο και χρυσόκτιστο πύργο, πάνω στον οποίο ήταν ολοφώτεινος και ηλιοστάλακτος θρόνος. Επί του θρόνου αυτού, σα βασίλισσα ουρανού και γής, κάθονταν η Κυρία και Δέσποινα του κόσμου, Υπεραγία Θεοτόκος κιαι Αειπάρθενος Μαρία, φέρουσα στην αγκαλιά της, τον υιόν και Θεόν της, Κύριον και σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν.
Στον πύργο αυτόν, γύρω-γύρω σαν τείχος, ήταν 12 ολόχρυσοι θρόνοι, επί των οποίων κάθονταν οι 12 Άγιοι Απόστολοι του Κυρίου, οι οποίοι, μαζί με Αγγελικά Τάγματα και τους αγιορείτες Πατέρες, υμνούσαν, ευλογούσαν και δοξολογούσαν τον Κύριο της δόξης και Θεόν, τιμώντες ταυτόχρονα με ύμνους και μεγαλυνάρια, την Παναγία Μητέρα, του Υιού και Λόγου του Θεού, Θεοτόκο Μαρία. Γύρω δε από όλους αυτούς ήταν άπειρο πλήθος Μοναχών και χριστιανών, που δοξολογούσαν κι αυτοί το Θεό και την μητέρα του Χριστού και θαύμαζαν τη δόξα και χάρι της Παναγίας Θεοτόκου και εμακάριζαν την «αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών».
Και εφ’όσον γίνονταν αυτά στο ανατολικό μέρος, ο Άγιος Μάρκος, γύρισε δυτικά και βλέπει μακριά και σε μεγάλη απόστασι, από την Παναγία, μια τσιγγάνα – γύφτισσα – η οποία έκανε διάφορα αστεία και κωμικά νούμερα, θεατρικές κινήσεις, ξεγυμνώματα και διάφορες άλλες ασχήμιες και ξεδιάντροπες παραστάσεις. Είχαν και κει μαζευτεί μερικοί άνθρωποι, που περιεργάζονταν, χάζευαν και διασκέδαζαν με τις επιδείξεις και άσεμνες σκηνές που έκανε η γύφτισσα.
Τότε με φρίκη, παρατήρησε, ο Άγιος Μάρκος, πώς λίγοι-λίγοι από τους χριστιανούς, αλλά και απο τους Μοναχούς ακόμη, οι οποίοι πρώτα ήταν κοντά στην Παναγία και υμνολογούσαν το Θεό, άφηναν το χορό του χρυσού εκείνου πύργου, που υμνολογούσαν το Θεό Άγγελοι και Άγιοι, και νικώμενοι απο σατανική περιέργεια, γύριζαν πρός το μέρος εκείνο της τσιγγάνας, πήγαιναν κοντά της, τους άρεσαν οι επιδείξεις της, κι έτσι άρχισαν σιγά-σιγά και δειλά-δειλά να φεύγουν όλοι από τη θεία ομήγυρη και λαμπρή εκείνη δόξα της Παναγίας και να πηγαίνουν κοντά στη γύφτισσα, φοβερό και τρομερό όραμα, αλλά αληθινά προφητικό.
Η Παναγία έμεινε μόνη, με τους Αγγέλους και τους Αγίους και με λίγους καλούς Μοναχούς και πιστούς χριστιανούς, με τους οποίους ακατάπαυστα υμνούσε και δοξολογούσε τον Κύριο της δόξης. Με λύπη της δε πολλή έβλεπε τους άλλους που΄φευγαν και προτιμούσαν να ιδούν τα αίσχη και να ακούσουν τα αδιάντροπα τραγούδια της πόρνης τσιγγάνας, παρά να μένουν και με την Παναγία και τους Αγίους να δοξολογούν τον Κύριο.
Ο Άγιος Μάρκος, όσο στην αρχή χάρηκε, που είδε την Παναγία να αστράφτει περισσότερο από τον ήλιο, και τους Αγίους Αποστόλους, με τα ουράνια Τάγματα των Αγγέλων και των Αγίων, που προσευχόντουσαν και δοξολογούσαν το Θεό, τόσο λυπήθηκε περισσότερο και τον κατέλαβε φόβος και τρόμος, σαν είδε τους ανοήτους εκείνους ανθρώπους και καλόγηρους ακόμη να εγκαταλείπουν τη Βασίλισσα των Αγγέλων και να προτιμούν μια βρωμερή, ακάθαρτη και κατά πάντα βέβηλη πόρνη γυναίκα. Να προτιμούν τα ανήθικα και ρυπαρά τραγούδια, από τους θείους ύμνους και την ακατάπαυστη δοξολογία του Θεού και να πηγαίνουν κοντά στα όργανα του Σατανά!
Συμπέρασμα Οράματος
Μήπως και σήμερα, αγαπητοί μου, δεν κάνουμε κι εμείς το ίδιο με εκείνους τους ανόητους; Δεν αφήνουμε τη μητέρα Εκκλησία; Δεν εγκαταλείπουμε τα Μυστήρια του Θεού τα άγια; Δεν αφήνουμε τις ιερές υμνολογίες και δοξολογίες του Θεού και τρέχουμε στα θέατρα, στους κινηματογράφους να ιδούμε τα άσεμνα και αισχρά θεάματα, τα ξεγυμνώματα, ν’ακούσουμε τα πορνικά άσματα και διεφθαρμένα αισχρουργήματα; Μήπως κι εμείς σήμερα, δεν αφήνουμε τους πνευματικούς και εξομολόγους, τους ιερείς και διδασκάλους της Εκκλησίας μας και τρέχουμε στα διάφορα «μέντιουμ» στις μάντισσες, που είναι οι συνεργάτες του Σατανά. Δεν τρέχουμε στις διάφορες καφεφλυντζανούδες, στις χαρτορήχτρες, δεν πηγαίνουμε στις μάγισσες και στα γυτέματα και ξεματιάσματα, που κάνουν τσιγγάνες γυναίκες. Δεν τρέχουμε σαν μωροί και ανόητοι σ’αυτές να μάθουμε για την αποκατάστασι ή την κατάντια και τον ξεπεσμό του παιδιού ή του κοριτσιού μας;
Βλέπετε πώς αυτή την κατάστασι, που ζεί σήμερα, δυστυχώς, η διεφθαρμένη γενιά μας, την είδε πρίν 600 και πλέον χρόνια, ο μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Σιναΐτη, Μάρκος ο απλούς, στη Βίγλα του Αγίου Όρους και έφριξε! Είναι όντως φοβερό το κατάντημά μας!
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
