Όταν άρχισαν να χαλούν τον τοίχο και φτάσανε κοντά στα οστά, αισθανθήκανε ουράνια ευωδία, η οποία όσο πλησιάζανε τόσο πιο έντονη γινότανε. Τελικά ανεκάλυψαν πως η ευωδία προερχόταν από λείψανο κάποιου αγίου. Ψάξαν όλα τα οστά και βρήκαν ολόκληρο το σκελετό με το δέρμα, πίσω από τα άλλα οστά να εκπέμπει αυτή την ουράνια ευωδία και το υπερκόσμιο άρωμα.
Τότε οι ιερείς φορεμένοι τα άμφια τους, οι μοναχοί λαμπαδοφορούντες, με δάκρυα στα μάτια, με πολλή χαρά και ευφροσύνη και με πολλή ευλάβεια, όλοι οι Πατέρες, πήρανε το άγιο εκείνο λείψανο, το βάλανε σε ειδική λάρνακα - θήκη και το μετέφεραν στον καθολικό ναό της Μονής. Επειδή όμως δεν γνώριζαν οι Πατέρες σε ποιόν ανήκε το άγιο αυτό λείψανο, του έδωσαν το όνομα "Ευδόκιμο" ότι ευδοκίμησε στην αρετή και έγινε ευάρεστος στο Θεό και συμπέραναν πως, ο ευλογημένος αυτός μοναχός, οδηγούμενος από το προορατικό χάρισμα που είχε, προείδε, την ημέρα και την ώρα της αναχωρήσεώς του από την ζωή αυτή για να περάσει στην αιώνια και μακάρια ζωή, αισθάνθηκε το θάνατό του και πήγε μόνος του, σχημάτισε το σώμα του πίσω από τα άλλα οστά, όπου και ετελειώθη "εν Κυρίω" και κοιμήθηκε μεν το σώμα του, αλλά η αγία ψυχή του ζεί αιώνια με το Θεό και τους Αγίους.
Ο δε παντεπότης και παντογνώστης Θεός, "ο βλέπων εν τω κρυπτώ και αποδιδών εν τω φανερώ" (Ματθ. ΣΤ΄ 4) ηθέλησε και ευδόκησε με τον τρόπο αυτόν να φανερώσει τον πιστό και αφοσιωμένο Μοναχό και την ενάρετη ζωή και πολιτεία αυτού. Πολύ δε αργότερα στον ηγούμενο της Μονής αυτής αποκάλυψε ο Θεός ότι το όνομα του μοναχού αυτού ήταν Σάββας, αλλ'επεκράτησε και είναι γνωστός με το όνομα "Ευδόκιμος". Όποιος θέλει να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή του αγίου αυτού, ας μελετήσει τη βιογραφία του, στο μεγάλο Συναξαριστή του Βίκτωρος Ματθαίου, στις 5 Οκτωβρίου.
