Μια μέρα καθώς ήμουν με τον αββά Παύλο τον Ελλαδίτη στο σπήλαιο του, να που ήρθε κάποιος και κτύπησε την θύρα.
Τότε βγήκε ο γέροντας, τού άνοιξε έβγαλε ψωμί και βρεγμένα όσπρια και τα έβαλε μπροστά του να φάει.
Εγώ τότε νόμισα πως ήταν ξένος και βγάζοντας το κεφάλι μου από το παράθυρο βλέπω πως είναι λιοντάρι.
Και λέω στο γέροντα: «Γιατί καλόγερε, έδωσες σε αυτό να φάει~ Πες μου την αιτία»
Αυτός μου λέει
«Τού παράγγειλα να μην αδικήσει μήτε άνθρωπο , μήτε ζώο» και «να έρχεσαι κάθε μέρα να σού δίνω την τροφή σου» Και να που έχω εφτά μήνες που έρχεται δύο φορές την ημέρα και του δίνω την τροφή.»
Τον επισκέφτηκα ξανά μετά από λίγες μέρες θέλοντας να αγοράσω φλασκιά.Και του λέω «Τι γίνεσαι καλόγερε~ Πώς είναι το λιοντάρι~»
Μού αποκρίθηκε «Άσχημα».Του λέω «Γιατί~»
Αυτός μου λέει «Άσχημα»
Τού λέω «Γιατί» Αυτός μου λέει Την προηγούμενη μέρα ήρθε εδώ , να του δώσω να φάει και βλέπω όλη του τη γενειάδα λερωμένη και του λέω
Τί συμβαίνει με παράκουσες κι έφαγες κρέας~ Ευλογητός Κύριος δεν σού δίνω πια την τροφή των πατέρων , σαρκοφάγε.Πήγαινε από εδώ.
Αυτό όμως δεν ήθελε να φύγει.Τότε πήρα σκοινί το δίπλωσα στα τρία, τού έκανα τρεις πληγές κι έφυγε.»
Από το Λειμωνάριο. εκδ Ι.Μ.Σταυρονικήτα -1983, σελ 178
